Büyüdükçe anladığın bir şey var ki o da; anne babanın mükemmel olmadıkları gerçeğidir.
Mükemmel olmamak bir yana önemli sorunları, eksiklikleri olduğunu ve bu sorunların senin kişilik gelişimini birçok yönden olumsuz etkilediğini görüyorsun ve bu canını çok sıkıyor.
“Ben çocuktum, bunları hak etmiyordum. Onların yüzünden çok değersiz, yetersiz, güvensiz birisi oldum. Mutlu değilim, gerginim ve kaygı sorunlarım var. Mademki onların yüzünden böyleyim, o zaman onlar değişsin, kendini geliştirsin. Büyük olan onlar, yaşla birlikte akıllarını başlarına toplasınlar. Hatalarını söylediğimde düzeltsinler ki ben de iyi olayım.” gibi düşüncelerin varsa büyümemiş ebeveynlerini büyütme beklentisindesin.
Bu beklentinin kendisi, senin büyümeni yavaşlatıp nesiller arası aktarılan bir mirasa dönüşebilir.
Bu yazımda anne-babanın olgunlaşmasını beklemenin nedenlerini anlamanı sağlamak istiyorum.
Böylece bu konuda en ideal olan yaklaşım neyse onu bulabilmen kolaylaşacaktır.
Yazımı anne-baba üzerinden yazdım ama onların yerini dolduran birisiyle kurduğun önemli bir ilişki varsa o kişiyi de düşünebilirsin.
Olgunlaşmamış, büyümemiş bir anne-baban varsa kendini mağdur birisi olarak görmeye alışmış olabilirsin.
Kişilik gelişiminde gerekli ihtiyaçlarını yeterince karşılamamış olmaları hiç adil değildi.
Sonuçta sen bir çocuktun ve her çocuk gibi ilgilenilmeyi, bakılmayı, takdir edilmeyi, değerli hissetmeyi hak ediyordun.
Bu ihtiyaçlarını karşılamak bir yana, hala sorunlu şekilde devam ettiklerini, kendilerini geliştirmediklerini görmek seni çok üzgün ve çaresiz hissettiriyor olabilir.
Diyelim ki anne ya da baban seni neredeyse hiç takdir etmeyen, eleştirel birisi.
İşini, varsa kendi çocuklarına yaklaşımını, düzenliliğini, dakikliğini vb. birçok konuyu eleştiriyor.
Daha da ileri gidip kendi hayatınla ilgili aldığın kararlara ve attığın adımlara karşı yargılayıcı, müdahaleci, kontrolcü oluyor.
Onu memnun etme çabandan da kalıcı şekilde memnun olmuyor, hep daha fazlasını bekliyor.
Tüm çabalarına karşın bir türlü yaranamıyorsun. Başarılı olduğun bir şeyi anlatınca hemen bir kulp bulup daha fazlası gerektiğine odaklanıyor.
Diğerlerine daha hoşgörülü yaklaşırken sana karşı toleranssız olduğunu görüyorsun.
Tüm bunlar seni çok değersiz, desteksiz, yalnız hissettiriyor.
Kendine saygını da kaybediyorsun çünkü anne ya da baban bu yaklaşımıyla seni sürekli eksik hissettiriyor.
Bu eksikliklere karşı da şefkatli bir destekle kabullenici yaklaşmıyor.
Bu durumda anne ya da babanın artık büyüyüp olgunlaşmalarını beklemen son derece anlaşılır.
Böylece kendimi daha yeterli, değerli, güvende ve duygusal olarak özgür hissetmem kolaylaşır, diye düşünüyorsun.
Onların olgunlaşıp büyümesinin senin bu ihtiyaçları doyurmanı sağlayacağını ve bu ihtiyaçlara karşı artık açlık hissetmeyeceğini düşünmene neden olabilir.
Bunlar son derece anlaşılır olsa da bu beklentin, muhtemelen içindeki çocuğun arzularıdır.
Anne-baba tabii ki ideal bir ebeveyn olursa çocuklarına hak ettiği şekilde bakıp onların ihtiyaçlarını karşılayabilir.
İçindeki çocuk da bu gerçeği düşündükçe kendi anne babasından da bunu bekliyor ama ne yazık ki bunun sonu çoğu zaman hayal kırıklığı olacaktır.
Ebeveynlerin şimdiye kadar sorunlarını çözümlemek ve kendini geliştirmek konusunda önemli adımlar atmamışken bundan sonra bu adımları atabileceklerini düşündüren nedir?
Şu an bu yazıyı okuduğuna göre kişisel gelişimine önem veren birisin ve değişimin ne kadar zor olduğunu kendinden de bilirsin.
Sorunlarla yüzleşmek, kendi sorumluluk payını fark etmek, çözüm yollarını düşünmek ve sonra bunları uygulamak, çıkacak yeni sorunları da aynı şekilde analiz edip çözümlemeye çalışmak hiç kolay değil.
Büyümek, olgunlaşmak tüm bunları yaşam boyu yapmayı gerektirir.
Belki senin de içinde büyümekten çekinen bir tarafın var.
Yaşamında sorumluluklar almak, alışık olmadığın şeyleri yapmak, belirsizliği tolere etmek zor geliyor.
Buna cesaret edemiyorsun çünkü güvensizliklerin, iç çatışmaların var.
O yüzden de kendinden ziyade soruna kaynaklık eden kişi ve durumların değişmesini beklemek kısa vadede daha konforlu geliyor.
Alternatif yolların hepsi de oldukça engebeli görünebilir.
Anne-baban da sen küçükken daha konforlu yolu seçmiş ve halen böyle devam ediyor olabilir.
Bu noktada aslında aranızda pek çok ortak nokta olduğunu da fark edebilirsin.
Eğer onların daha iyi versiyonu olman gerektiğini biliyorsan ve bu konuda çaba da gösteriyorsan sıradaki hedef beklentilerini gerçekçi hale getirmek olabilir.
Bu yazımda ebeveynlerini büyütme beklentini daha gerçekçi hale getirme konusunda kısa bir analiz yaptık.
Aslında bu tür analizleri kişiye özel yapmak en iyisidir.
Senin durumunda farklı nüansların olabilir.
O yüzden buraya kadar anlattıklarımı olduğu haliyle alıp “kesin böyleymiş” diye düşünme.
Diğer yazılarımda da vurguladığım gibi amacım, seni biraz düşündürmek ve fark etmediğin noktalara ışık tutmak.
Böylece ne gerekiyorsa o yönde sorumluluk alabilirsin.
Tüm bunları sistematik bir çerçeveyle yapmak süreci daha verimli hale getirecektir.
Bunun için 4 basamaklı Uyan Yöntemini öğrenmeni öneririm.
Kendinin Terapisti Ol kitabımı edinerek bu konuda güçlü bir adım atmayı düşünebilirsin.
Kendine iyi bak. Lafın gelişi söylemiyorum, gerçekten iyi bak.
Uzm. Psk. Cem Gümüş
